Узакъ сюргюнлик ерлеринде къартана-къартбабаларымыз тувгъан тилимизде айненилер йырлап, балалыкътан бу аджайип тильге севги ашладылар. Ярым асыр сюргюнликте яшагъан халкъымыз яваш-яваш Ватанына авдет этмекте. Мына. энди 20 йылгъа якъын озь ана-топрагъымызда яшаймыз ве озь медениетимизни, миллий тасильни, эдебият, санат ве тарихымызны янъыдан джанландырмагъа арекет этемиз. Булар эписи тильнен багълыдыр. Амма тилимиз кеткен сайын инкишаф этмек ерине, аксине, эп феналаша.
Эвель заманларда бутюн дюньягъа намы кеткен шанлы юртумыз бар эди. Я энди халкъымызнынъ бирлиги, тилимизнинъ юксеклиги, зенгинлиги къайда кетти, не ичюн бу ал­тын хазинени сакълап оламадыкъ?
Менимдже, эр шей къорантадан башлана. Мерхаметлик, джумертлик, ахлякъ, дин, тербие, халкъкъа, Ватангъа севги, ана-бабагъа урьмет, къартлар-гъа сайгъы балалыкъ чагъында ашланмакъ керек. Ич бир мектеп я да алий окъув юрту ана-баба берген тербиени берип оламаз.
Аилелеримиз насыл миллетке аит олгъаныны унутты. Къорантада тувгъан тиль эшитильмесе, бутюн эйи адетлеримиз де яваш-яваш унутыла. Шунынъ ичюн де ябанджы тиль ве адетлерни къулланамыз.
Улу оджамыз И. Гаспринский миллетимиз­нинъ вазиети ве тилимиз акъкъында озь вакътында бойле сёзлер айткъан эди: «Бир гъарип факъырны корьсек, биз оны аджыймыз, олеяткъан бичарени корьсек, яныкътан юрегимиз агъыра. Амма бир дегиль де, бинълернен адамнынъ, бутюн халкъымызнынъ тили олеяткъаныны корьмеймиз — бу шашыладжакъ шей дегильми?».
Ана тилимизнинъ бугуньки фаджиалы дурумы акъкъында чокъ айта ве чокъ язамыз. Чанъ къакъамыз. Бу табиий. Джандан азиз ана тилимизни сакъ­лап къалмагъа ве гъайрыдан тиклемеге пек чокъ имкянларымыз бар. Шимди Къырымда миллий мектеплер ачыла, къырымтатар тилинде дерсликлер, бедиий китаплар, газеталар басыла, косьтерювлер ве
радиоэшиттирювлер ола. Мен бутюн балалар миллий мектеплерде окъуп, ана тилимизни огренмелерини истейим.
«Ана тили - байлыгъымыз! Байлыгъымызны сакълайыкъ!
Ана тили гъурурымыз! Гъурурымызны джоймайыкъ!
Бизни миллет оларакъ сакълайджакъ ана тилимиздир! Буны унутмайыкъ!».
Аджайип шаиримиз Шакир Селимнинъ бу сёзлери биз ичюн энъ мукъаддес сёзлердир.
Бу сёзлер келеджекте Ватанымызнынъ акъикъий саиплери оладжакъ генчлернинъ юрегине, къанына синъип, миллий девпетимизни тиклемеге биринджи ярдымджы олсун.
Зелиха Умерова,
КъМПУнинъ
1-нджи курс студенти